UZDROWISKO W USTCE

Z biegiem lat powojennych zmieniał się charakter kąpieliska. O ile wcześniej dominowały tu prywatne pensjonaty dla prywatnych gości, o tyle w latach 60. i 70. ton letniemu życiu Ustki zaczynają nadawać duże ośrodki wczasowe, budowane dla pracowników dużych zakładów pracy z całej Polski. Robotnicy i inteligencja pracująca z wielkich miast, przyjeżdżali jednak do Ustki tylko w lecie. Dlatego lokalnym włodarzom zależało, aby wielkie zakłady zainwestowały w budowę bazy całorocznej. Na tej bazie miała się także rozwinąć działalność utworzonego w 1974 roku zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, podległego wówczas dyrekcji Uzdrowiska w Połczynie Zdroju. Jak wspomina Edward Pokorny, przez wiele pracujący w Ustce jako lekarz uzdrowiskowy, w połowie lat 70. XX wieku nowe, duże obiekty zaczęły świadczyć usługi całoroczne, stając się bazą zapoczątkowanego wówczas lecznictwa uzdrowiskowego.

Utworzenie własnego zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, początkowo podległego Połczynowi, Ustka zawdzięczała powstaniu trzech pierwszych sanatoriów. Były to: „Azoty”, zbudowane w 1973, dla pracowników Zakładów Azotowych w Kędzierzynie Koźlu. Obecnie obiekt znany jest szeroko jako Hotel „Ustka”. „Pomorze”, zbudowane 1974 roku. Pierwotnie był to ośrodek wypoczynkowy Bydgoskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego. Obiekt pierwotnie zaprojektowano w tzw. typie włoskim – z zewnętrznymi galeriami, z których wchodziło się bezpośrednio do pokoi. Tu przez długi okres mieściła się siedziba Przedsiębiorstwa Państwowego „Uzdrowisko Ustka”. „Radość”, zbudowana w 1975 roku przez zakłady „Bielska Dzianina” (wcześniej Lantex) w Bielsku-Białej. Potem do tych trzech dołączyły kolejne duże ośrodki: „Energetyk”, „Jantar”, „Słoneczna”, „Włókniarz” i „Włókniareczka”, „Posejdon”, „Perła” oraz „Promyk” i „Tęcza”. Zabiegi lecznicze z wykorzystaniem wody morskiej, leczniczych błot borowinowych itp. wykonywano natomiast w Zakładzie Przyrodoleczniczym, dawnym niemieckim „Warmbadzie”, który do 1974 roku pełnił funkcję łaźni miejskiej.

Jeszcze przed pierwszą wojną światową, w przewodniku po kąpieliskach niemieckich z 1908 roku, Ustkę rekomendowano jako miejscowość letniskową, wolną od plagi komarów. Spacery plażami i nadmorskimi duktami leśnymi miały oddziaływać kojąco na nerwy i leczyć np. schorzenia układu krążenia oraz płuc. Podstawowy, leczniczy walor Ustki, to położenie bezpośrednio nad otwartym morzem. Stwarza to idealne warunki dla talasoterapii. Ale morze i plaża nie są jedynym bogactwem kurortu. Współwystępuje tu wiele innych, specyficznych i bardzo korzystnych leczniczo czynników. Wszystkie zostały gruntownie przebadane. Andrzej Alojzy Jaworski, wieloletni pracownik PP “Uzdrowisko Ustka” i specjalista od balneotechniki, przytacza anegdotę, że na etapie badań poprzedzających nadanie Ustce statusu uzdrowiska (1988 r.) okazało się, że najgłośniejszymi zjawiskami w Ustce były wówczas wiosenne trele skowronków i podjazd “malucha” na wiadukt dworcowy.

Specyficznym dla Ustki zjawiskiem jest także poduszka hydrotermiczna. Istnieje ona dzięki różnicy temperatur między morzem i kanałem portowym a lądem. Jej efektem jest naturalne oczyszczanie się nad Ustką powietrza z wszelkiego rodzaju pyłów, które opadają do wody. Ustka posiada także złoża leczniczych torfów, tzw. borowin oraz – trochę głębiej – termalnych wód solankowych. Mają one znaczną zawartość magnezu. Dzięki odwiertowi o głębokości znacznie ponad pół kilometra, te naturalnie ciepłe wody lecznicze są pozyskiwane przez “Uzdrowisko Ustka” i w pięciogwiazdkowym hotelu uzdrowiskowym “Grand Lubicz” można zażywać w nich kąpieli leczniczych i relaksacyjnych. Tym samym “Uzdrowisko Ustka” ma także status zakładu górniczego.

Historia tego miejsca zaczęła się już w latach osiemdziesiątych.To wtedy rozpoczęto budowę inwestycji która miała zostać miejscowym Zakładem Przyrodoleczniczym. Jednak z powodu braku środków finansowych na początku ubiegłego dziesięciolecia, prace budowlane zostały wstrzymane. Sytuacja zmieniła się w roku 2010 w którym po zakupie, prawo do własności nabyła Rodzina de Lubicz Szeliskich, która z dużym sukcesem prowadziła już czterogwiazdkowy Hotel Lubicz SPA & Wellness położony w Ustce. Właściciele dostrzegli ogromny potencjał miejscowości, nie tylko jako kurortu nadmorskiego ale również jako Uzdrowiska. Dzięki temu połączeniu powstał jeden z najbardziej nowoczesnych Hoteli na naszym Wybrzeżu, 5***** Hotel Grand Lubicz – Uzdrowisko Ustka, którym z powodzeniem zarządza Łukasz de Lubicz Szeliski. Absolwent Wyższej Szkoły Turystyki i Hotelarstwa w Gdańsku. Z branżą Hotelarską związany od 15 lat. Człowiek z pasją, kreatywnymi pomysłami i pozytywnym nastawieniem do ludzi.

W 1979 roku w Ustce wykonano odwiert o głębokości 705 metrów. Po niedawnej modernizacji odwiert umożliwia pozyskiwanie do jednego z basenów uzdrowiskowym hotelu „Grand Lubicz” leczniczej, hipotermalnej wody mineralnej. Zawiera ona głównie chlorek sodu oraz jodki. Temperatura wody, to 28-30 stopni. Zalecany czas kąpieli: do 20 minut. Taka kąpiel działa na receptory skóry, układ nerwowy oraz hormony tkankowe, zmniejsza pobudliwość nerwów czuciowych i ruchowych, zwiększa ukrwienie skóry, zwiększa odporność organizmu, działa hartująco na organizm, normalizuje ciśnienie krwi i wspomaga pracę serca. Hotelowe centrum medyczno – rehabilitacyjne obejmuje kompleks gabinetów diagnostycznych i zabiegowych z nowoczesnym sprzętem medycznym oraz rehabilitacyjnym, który pozwala na wykonanie łącznie około 50 różnych zabiegów leczniczych w tym samym czasie. Terapie prowadzone w centrum medyczno – rehabilitacyjnym obejmują swoim zakresem: specjalistyczne konsultacje lekarskie, choroby ortopedyczno-urazowe, choroby układu nerwowego, choroby reumatologiczne, choroby kardiologiczne i nadciśnienia, choroby układu oddechowego, rehabilitację kobiet po mastektomii, cukrzycę, osteoporozę, choroby zawodowe.