Projekt „Opowieści o codzienności. Między latem i latem” jest kontynuacją długofalowych praktyk twórczych polegających na rejestrowaniu mojego życia na prowincji. Jest to metoda na tworzenie sztuki w miejscu, gdzie dostęp do niej jest ograniczony. Z daleka od centrum nie uczestniczę w obiegu artystycznym, mogę jedynie skupić się na swoich przeżyciach wewnętrznych i postawić siebie jako główną bohaterkę poszukiwań. Wyjazd na rezydencję artystyczną w CAT był wyprawą długo planowaną, choć jej cel znajduje się tylko 89 km od mojego miejsca zamieszkania. Zależało mi na znalezieniu przestrzeni, w której mogę się poświęcić jedynie twórczości, oddalając dylematy egzystencjalne. Jednak to właśnie tutaj zdałam sobie sprawę z bezcelowości moich dążeń. Będąc na rezydencji przypominającej „pobyt w sanatorium”, koncentruję się właśnie na wszystkich przyziemnych stanach i przedmiotach potrzebnych do egzystencji. Nieustannie szukam też, poprzez wirtualne działania, kontaktu z rzeczywistością. Postanowiłam zatem zbudować narrację opartą na zbieraniu tych doświadczeń, kolekcjonowaniu wycinków powtarzalnych zdarzeń, odnotowywaniu drobnych zmian i zaburzeń moich rutynowych działań. Zwracam uwagę na to, w jaki sposób zaczynam się zadomawiać w nowym miejscu i oswajać „nieznane”. Czynię też pewne zabiegi w celu poznania mieszkańców i nawiązania z nimi relacji. Z pozycji obserwatora zaczynam szukać analogii pomiędzy moim życiem jako artystki żyjącej na peryferiach a życiem mieszkańców Ustki „poza sezonem turystycznym”.

Bezpośrednią inspiracją do dokumentowania mojej doczesności był esej Jolanty Brach-Czainy „Szczeliny istnienia” oraz twórczość Georgesa Pereca. Projekt polega na kolekcjonowaniu zapisków o moich zwykłych, powtarzalnych czynnościach i drobnych wydarzeniach, na tworzeniu kolaży z przekrojów mojej rzeczywistości [z migawek z mojej codzienności] i podpatrywanych kadrów z życia mieszkańców Ustki. Tworzę też eksperymenty na polu wideo, przenosząc na nie moje doświadczenia malarskie. Staram się malować bez malowania, czyniąc rezultatem mój proces twórczy. Do podobnych działań zaprosiłam panie z Klubu Seniora. Podczas warsztatów będę zachęcała je do ingerowania w moje malarstwo lub tworzenia nowych obrazów z fragmentów moich prac.

Weronika Teplicka

Biogram:

Weronika Teplicka urodziła się w 1981 roku. Ukończyła studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu – obecnym Uniwersytecie Artystycznym (dyplom w pracowni prof. Piotra C. Kowalskiego), studiowała też w Accademia di Belle Arti w Neapolu. Zajmuje się malarstwem, instalacją, tworzy obiekty ze swoich nieudanych obrazów, odpadów, rodzinnych pamiątek itp. Ostatnio realizuje filmy o swoim życiu na prowincji. Jej prace znajdują się m.in. w Kolekcji Galerii Bielskiej BWA. Mieszka i pracuje na Pomorzu.